maandag 31 januari 2011

Ietsjes beter

Vannacht - al dan niet met behulp van een slaappil - hebben we redelijk geslapen. Vanmorgen was het nog niet best, maar vanmiddag ging het iets beter; de nieuwe pijnbestrijding begint te werken. Een redelijke avond gehad, maar nu neemt de pijn weer toe. Tijd voor nieuwe pillen en het bed. Maar vergeleken met gister gaat het al snel beter. Gelukkig maar.
En tussendoor nog even ons huis verkocht. We zijn dus eventjes officieel dakloos. En morgen krijgen we de sleutels van ons nieuwe paleis. Dat zal wel weer wat positieve energie geven.
Mocht je een dezer dagen willen kijken, stuur dan even een mailtje of plaats hier een reactie.

zondag 30 januari 2011

Wat een dag...

Zoals gezegd had Patrick dus best veel pijn. Maar toch zijn we met zijn viertjes nog even naar de 'oude' buurt geweest. We wilden wat buren een handje geven (niemand was thuis) en daarna nog even door het oude, lege huis lopen. Een afscheidsmomentje voor ons allemaal, maar ook voor Jasmijn. Maar zover zijn we niet gekomen. Eerst gingen we nog even naar Marion zodat Jasmijn en Rosalie nog even konden spelen. Patrick had al best veel moeite om de trap op te gaan. En het werd al snel duidelijk dat hij iedere minuut meer pijn had. Om 15.00 uur uiteindlijk maar even met zijn arts in Utrecht gebeld, en die adviseerde om naar de eerste hulp te gaan. Dus zo belandden we deze zondag op de eerste hulp van de VU. Patrick had heel veel uitstralingspijn naar zijn linker been. Gedacht wordt aan een beknelde zenuw door tumorgroei, maar vervolonderzoek moet dat uitwijzen. 6 uur en een bezoek aan de apotheek later waren we weer thuis (Marion, heel erg bedankt voor het oppassen!!). Met een nieuwe zak met pijnstillers en een slaappil voor vannacht. Duimen voor een goede nacht...

Kuur 2 afgerond

Vandaag komen we allemaal weer een beetje tot rust na de hectische dagen rondom stap 1 van de verhuizging. Het heeft er best een beetje ingehakt, al vinden de kindjes het allemaal prima. Dat valt dan weer alles mee.
Ik ben moe, maar gister was ik echt 'af'. Dus dat is progressie. En om het cirkeltje rond te maken, zit ik nu lekker de heren finale van de Australian Open te kijken. Ultiem relaxen dus.

Patrick heeft het een stuk zwaarder. Gister de laatste dag van de chemo en ondanks dat hij afgelopen dagen zo min mogelijk heeft gedaan, was het toch teveel. En de spreekwoordelijke man met de hamer dient zich nu aan. Dat uit zich in extreme vermoeidheid, een beetje misselijkheid en vooral heel veel pijn in zijn rug. Hij is echt aan het afzien. Vreselijk om hem zo te zien; pijn is echt waardeloos. Ik bedoel; bij vermoeidheid ga je meer slapen, bij misselijkheid minder eten, maar tegen pijn is niet zoveel te doen. Zeker als de pijnstillers hun werk onvoldoende doen.

vrijdag 28 januari 2011

Horde 1 is genomen.

Wat een dag/dagen. Maar, het zit erop. Firma Wiggelaar heeft gister de hele dag met 2 man sterk staan inpakken en vandaag met 's ochtends 3, 's middags 5 man staan laden. En het was nog even spannend of het allemaal in de vrachtwagen zou passen, maar ook dat zat mee. Wat een dag. Heftig hoor - ookal hoefden we zelf eigenlijk niets te doen, we zijn allebei volledig gesloopt. Lekker het bed in dus, en morgen lekker settelen in het tijdelijke paleisje aan de middenweg...

woensdag 26 januari 2011

Oh what a day!

Vandaag begon al vroeg. Heeeeel vroeg. Jasmijn was tussen 3 en 4.30 uur wakker en heel verdrietig. Want het plassen deed zo'n zeer. Aangezien ze dat al een week zegt, en zo'n nacht toch wel betekent dat het serieus is, zijn we vanmorgen dus maar begonnen met een afspraakje bij de huisarts. En inderdaad; lichte blaasontsteking dus aan de peniciline. Ahhhh, sneu! Maar gelukkig werkt het al wel een beetje. Plassen gaat al weer iets beter.

Maar het was dus niet echt een relaxt begin van deze dag die niet relaxed zou zijn. En zo geschiedde... Door alle toestanden (huisarts, apotheek, extra urine inleveren) begonnen we een stuk later. En dus zijn we nog lang niet klaar, maar al wel een beetje opgeschoten. Ik moet er serues niet aan denken dat ik de hele verhuizing had moeten doen. Dan was ik echt gillend gek geworden.

Ondanks chemodag 3, heeft Patrick nog wel een beetje mee kunnen helpen. Weer een paar lampen eraf en alvast de deurtjes uit de kast op de zolder. Maar nu is hij wel klaar. De kindjes liggen net in bed. En hij ook. De kindjes hopelijk voor een lange nacht, en Patrick even een powernap, want dan kan hij straks nog even de spullen voor de overbruggingsperiode verzamelen. Ik zou ook wel een powernap willen... Maar dat gaat nog even niet gebeuren!

Singh Varma 2?

Echt schandalig!!

http://www.telegraaf.nl/buitenland/8840768/__Man_doet_alsof_hij_kanker_heeft__.html

http://nl.wikipedia.org/wiki/Tara_Singh_Varma

dinsdag 25 januari 2011

Dag 2

Dag 2 zit er al weer bijna op voor Patrick. Helaas weer een groot deel van de dag misselijk. Maar toch heeft hij nog een plafondlamp in de hal eraf kunnen halen én alvast alle papieren voor de verbouwing bijeen gezocht. Wat een man he!
Vanavond ben ik nog aan het relaxen. Morgen inpakken en dan komt het einde van ons avontuur in Amsterdam-Noord wel heel dicht bij. Ergens wel ironisch dat de laatste dag van de chemo ook samenvalt met onze laatste dag hier. Daardoor voelt het een beetje bitter, terwijl het hier ook wel echt super is geweest...

maandag 24 januari 2011

Timing is everything


En toen was het maandag. Maandag van de week waarvan ik zou willen dat hij al voorbij is. Voorbij omdat het een week is waarin er wel heel veel bij elkaar komt.

Vanmorgen is Patrick - na groen licht van de arts op zijn bloedplaatjes - met chemo ronde 2 begonnen. En het was niet echt een goede dag. Hij heeft al weer een paar dagen meer last van zijn rug, dus dat helpt niet natuurlijk. Daardoor slaapt hij slecht en is hij dus minder uitgerust. Daar komt ook nog eens bij dat ook hij best tegen deze week opziet/zag. Allemaal elementen die ervoor zorgen dat je niet topfit aan een chemo-week begint. Terwijl je eigenlijk wel zo fit mogelijk zou moeten zijn, om zo min mogelijk last van bijwerkingen te hebben. Maar dat is hij dus niet. Een groot deel van de dag was hij echt misselijk, maar nu gaat het wel. Hopelijk wordt het een goede nacht...

Morgen nog een dagje werken en dan ben ik vrij. Kan ik ein-de-lijk de lijstjes gaan maken die de hele dag door mijn hoofd dwarrelen, spullen gaan uitzoeken, ordenen en verzamelen. De kids zijn woensdag bij Loes, dus heb ik mijn handen vrij. En dan donderdag aan de slag met de verhuizers die komen inpakken. En als alles helemaal volgens plan gaat, is vrijdagmiddag het huis helemaal leeg. Wat een gek idee... Zaterdag nog even poetsen en dan is dit hoofdstuk afgesloten. Moeten wel alleen nog 'even' de gaten in de muren dichten, of hoeft dat soms niet? (help, wie weet het antwoord???). Wel een relaxed idee dat alle spullen in ieder geval uit het huis zijn, dat ik daar - soort van - geen omkijken naar heb.

O ja, en bij Thijmen komen zijn kiezen door. Timing is everything.

donderdag 20 januari 2011

Vandaag. Morgen. Maandag.

Patrick heeft vandaag weer bloed laten prikken. Morgen komt de uitslag. En bij groen licht maandag start chemo-ronde 2. Het wordt een pittig weekje; donderdag en vrijdag komen de verhuizers.

Aan de ene kant 'IEKS, dan al!!' aan de andere kant wil ik dat we 10 weken verder zijn. Dan is de verhuizing achter de rug, het 'kamperen', de verbouwing, het wéér verhuizen, het uitpakken. Allemaal klaar. Dan wonen we in ons nieuwe paleisje. Oh nee, paleis. Met tuin. En dan begint het voorjaar ook nog eens. Mooie dingen in het verschiet.

En tot die tijd maar even door bikkelen. Eigenlijk zou ik al van alles moeten doen; dingen uitzoeken, sorteren, groeperen. Apart leggen wat achter moet blijven in het huis, wat we mee moeten nemen voor tijdens de overbruggingsperiode. Wat eigenlijk in de opslag moet (al ziet die al wel redelijk vol, dus dat wordt ook nog een uitdaging) zodat we er alvast mee aan de slag kunnen in het nieuwe huis.

Het is zo veel, dat ik eigelijk niet zo goed weet waar ik moet beginnen. En dus maar niets doe. Ik ben een fervent aanhanger van de struisvogel-methodiek. Fijn dat de Australian Open weer begonnen is. En het komt allemaal goed. Desnoods pakken de verhuizers alles in, houden we niets apart. Komt alles gewoon een paar weken later. Zo veel hebben we toch niet nodig voor die paar overbruggingsweken? Alleen maar wat kleding. En speelgoed. En wat kleren voor als het mooier weer wordt. En misschien ook wat zwemspullen voor de kids. O ja, en tenniskleren voor mezelf. Dekbed voor ons en de kinderen. En dan ook maar wat lakentjes en kussens. En flesjes, drinkbekers, kinderbestek. Misschien ook een kinderstoel. Regenlaarzen, gewone schoenen, sloffen, luiers, nette kleren voor het werk, ...

Nog een week, en dat weet ik of het gelukt is. En zo niet, dan toch. Nog 11 minuten en dan kan ik weer lekker tennis kijken ;-) 

dinsdag 18 januari 2011

Bon giorno!

We zijn weer thuis. Gister al. Wat was het heerlijk! En wat lijkt het na een middagje kinderen en een dagje werken al weer lang geleden. Maar wat was het leuk!!

Van de cultuur hebben we niet echt veel meegekregen. Op het moment dat we de Duomo wilden beklimmen, was de kassa nog niet open. Dus dat was overmacht. We hebben er wel even voorgestaan. Verder zijn we vooral lángs een heleboel attracties gelopen. De shop-, eet- en drinkcultuur, daar hebben we gewoon iets meer ons best voor gedaan.

Wer-ke-lijk heer-lijk gegeten. Benedetto! Waarom kan dat nou niet in Nederland? Na aankomst lekker een late lunch genoten in het molto costoso shopcentrum waar de ateliers van Dior, Prada, Gucci en Alexander McQueen zich in rap tempo af wisselden. Dat we een goede plek hadden uitgekozen, bleek al snel toen Felipe Massa binnen wandelde (wat is 'ie piccolo!). Het was alleen even schrikken toen de rekening kwam; dus dát bedoelde iedereen met dat Milaan zo duur is. Nou ja, troppo mala. Daarna lekker een rondje door de stad gebanjerd op zoek naar een sala da tè om wat warms te drinken en een lekker taartje te eten. Daarna weer naar buiten op zoek naar een leuke bar voor de avond. Mooi concept in Milaan: tussen 18.00 - 21.00 uur zijn tutti drankjes ca. 8 euri en mag je onbeperkt eten van het buffet op de bar. Dit kan in de zgn. aperitivobars. Heerlijk genoten van cocktails en baco'tjes. En o ja, dat lekkere eten dus. Zie hier de schade van een piccolo momentaneamente winkelen. En dat was pas middag 1...

Zondag meer van hetzelfde, maar nóg molto meglio gegeten. Bruschetta, salade capri, gelatti. Hmmmm. En dit was onze antipasto op zondagavond. En per gerechtje werd de maaltijd beter. Insuperabile! Gelukkig waren de winkels op maandag dicht, want anders was ik misschien wel fallimento geweest na drie dagen Milaan! Nu heb ik gewoon heerlijk genoten. Van het gezelschap, de taal, het eten & drinken, het uitslapen, het even lekker alleen maar Michelle-zijn, en de ongecomliceerdheid. Wat mij betreft is dit zeker ripetendo! 

 
Ciao!

vrijdag 14 januari 2011

Aftellen

.


20.00 uur thuis.
Mijn ouders, Patrick en de kids hebben al gegeten.
Maar gelukkig is er nog een beetje over.
Lekker.
Daarna snel tassen inpakken en spullen verzamelen voor de kids.
Zo, zij zijn helemaal klaar voor het logeerpartijtje.

20.50 uur; de kids zijn doodop maar zitten in de auto.
Hun vakantie is begonnen.
Volgens mij gaan zij ervan genieten.
Hoop dat mijn ouders dat ook gaan doen ;-)
Maar eigelijk heb ik daar wel vertrouwen in hoor!

Nu zit ik even lekker op de bank TVOH te kijken.
Daarna tas en paspoort inpakken.
Nog een werk-dingetje afmaken.
En dan... lekker naar bed en morgen...

MILAAN.
3 dagen lang.
Ik heb er zo een zin in!!

CIAO alvast en tot snel!

donderdag 13 januari 2011

Waar is mijn kamer dan?!

Op de terugweg van de crèche naar huis hadden Jasmijn en ik het over de ophanden zijnde verhuizing.
M: Weet je dat we in het nieuwe huis maar 1 trap hebben?
J: Dat kan helemaal niet! Hoe kom ik dan in mijn kamer?
M: Op de bovenverdieping zitter er 3 slaapkamers naast elkaar.
J: O ja, dat kan natuurlijk ook. Maar waar moet ik dan in bad?
M: De badkamer zit daar ook.
J: Dan is het goed. Maar het is wel gek.
M: Weet je wat het nieuwe huis nog meer heeft?
J: Ja. Een heeeeeele grote tuin.


Over 2,5 week komen de verhuizers. Ben heel benieuwd hoe de kindjes daar op gaan reageren. En wij ook natuurlijk.... Maar eerst is het nog even tijd voor plezier: ik ga met vriendinnen een lang weekend naar Milaan. De kindjes gaan in Ede logeren en Patrick heeft het rijk voor zich alleen. Volgens mij kijken we er allemaal naar uit ;-))

dinsdag 11 januari 2011

Uitslag

Zoals gezegd vandaag naar het ziekenhuis. Het begon al goed, not. Thijmen bedacht vannacht om 1 uur dat hij wel genoeg geslapen had en hield dat vol tot 3.30 uur. Niet relaxed. Helemaal niet als je zoals Patrick om 6.15 uur op moet staan om op tijd voor de CT scan in het ziekenhuis te zijn. Zou hij onze onrust gevoeld hebben, of had hij gewoon een off-night??

Anyway. Eerst CT scan, daarna bloedprikken en daarna wachten. Tot kwart over 1, want toen waren we aan de beurt. Eerst is naar het bloedbeeld gekeken. Dat was matig redelijk, maar goed genoeg voor de voglende kuur. Zeker goed genoeg als je weet dat het bloedbeeld vandaag op het slechtst zou zijn naar de chemo. Dus de afspraak voor de volgende kuur is gemaakt: maandag 24 januari. In dosering wordt de chemo nog wat zwaarder, maar dat was ook verwacht. 'Fijn' dus dat het kan...
De arts had een overzichtje van alle bloedwaarders van het afgelopen jaar. Daarop was duidelijk te zien dat het in december/januari 2010 heel slecht was, richting de zomer beter werd en na de zomer weer slechter.

Daarna gekeken naar de scans (vandaag afgezet tegen mei 2010). Daarop was duidelijk te zien dat de lever goed reageert op alle behandelingen. In omvang wordt hij weer kleiner en het percentage werkend leverweefsel wordt groter. Dat klopt dus wel met de toegenomen leverkwaliteit en energie. Echt een hele positieve - en ook wel onverwachte/onwerkelijke - ontwikkeling. Daarna nog even de rug en wervels op de scan bekeken. En die zagen er eigenlijk wel heel slecht uit. Een flink aantal grotere en kleinere tumoren die zelfs ik op de scan kon herkennen. Het enige wat we kunnen hopen is dat de chemo daar wat tegen aanricht... Natuulijk was het niet onverwacht, maar om het dan toch zo op een scan te zien, dat is toch wel een ander verhaal. Terug in de auto zijn Patrick vrij nuchter 'Het voelt soms net zoals het er uit zag,' en dat zegt natuurlijk ook wel veel...

Nou ja. maandag 24 januari - in de week van onze verhuizing - start Patrick met chemo 2. Hopen dat ook deze kuur meevalt!

maandag 10 januari 2011

9. Ziekenhuisdagje

Morgen weer een ziekenhuisdagje. Patrick moet al om 8.10 uur in Utrecht zijn. Dat is de bus van 6.49 uur. Dat is best vroeg. Helemaal voor de ochtendmensen die wij zijn... P gaat in eerste instantie alleen, want de crèche gaat pas om 7.30 uur open. Nou ja, wat moet dat moet. Ik zorg wel dat ik voor de afspraak met de arts in het ziekenhuis ben.

Hij begint met een CT-scan van het bovenlichaam. Eens kijken hoe het met de tumorontwikkeling is. Daarna bloed prikken om het bloedbeeld te bepalen. Als het goed genoeg is zal de volgende chemo ingepland worden. Ook wordt er vast even naar de scans gekeken, voor een eerste indruk. Eens kijken hoe de situatie nu is. Er zijn geen scans gemaakt voor de kuur die 28 december gestart is, maar Patrick heeft zelf wel het idee dat er iets gebeurt. Minder piek-pijn. Maar het goed om weer even te weten hoe het er va binnen allemaal aan toe gaat. Maar toch wel weer een beetje spannend...

Uitslagen volgen.

zondag 9 januari 2011

8. Druk, druk, te druk

Wat een weekend. Zo komt een mens toch niet tot rust?!? ;-)

Zaterdag eerst even koffie wezen drinken in Zaandam bij crèche-vrienden naast wie wij best hadden willen wonen. Jammer dat de verkoper niet over een reële prijs wilde nadenken. Nu heeft hij er minder voor gekregen dan ons initiële bod. Maar ja, blijkbaar had het zo moeten zijn. Wij hebben gelukkig ook een perfect huis gevonden. En over een paar weken gaan we over.

Daarom zaterdag dus maar eens op keuken/vloeren jacht en dus de kindjes aansluitend gedropt bij Oscar & Krista. Daarna terug naar de Amstelveenseweg voor een afspraak met Rinie. Wij zijn nog niet vaak een keukenverkoper tegengekomen die dacht dat al onze wensen gaan lukken binnen het budget, maar Rini is - net als 6 jaar geleden - een positieve uitzondering. Als dat in de offerte inderdaad nog zo blijkt te zijn, krijgen we een schitterende hoogglans witte keuken met composiet blad in cement kleur en een dito spoeleiland met rvs-blad. (Zie fotootje voor een indruk van het spoeleiland - het is niet helemaal hetzelfde, maar geeft een prima indruk). Fingers crossed, want dáár wil ik de pizza's wel in opwarmen!!


Daarna nog door naar Krommenie voor een bezoek aan de Forbo Experience. De twijfel blijft nog even; gietvloer of marmoleum. Maar dat laatste viel zeker niet tegen en het scheelt wel heeeel veel geld. Ons huis ligt vol met staaltjes (effen lichtgrijs, cement-kleur, betonkleur en voor de eerste verdieping zandkleuren). To be continued dus. Maar een nuttige dag was het wel.

Om een uurtje of 5 waren we terug bij Oscar & Krista. En hoewel Jasmijn cakejes (en een beetje van de tafel, de grond en de stoelen) had versierd en Thijmen op de muur had getekend, hadden ze het prima onder controle. Al zagen ze er wel moe uit ;-). Maar wij ook waarschijnlijk. Eigenlijk iedereen behalve Jasmijn. Nog even lekker met elkaar gegeten en daarna naar huis en naar bed. Slopend, zo'n dagje geld uitgeven.

Zondag vierden we alvast de verjaardag van Margriet, die binnenkort weer voor 10 weken naar Portugal vertrekt. Heerlijk in Zeezicht op het strand. Het was prachtig weer en op het strand werd geploeterd (de halve marathon van Egmond kwam voorbij). Toch wel weer heel gezellig, maar ook druk allemaal.
Jasmijn blijft nog een nachtje logeren bij oma en Thijmen hebben we er om 19.15 uur maar ingelegd. Die was ook klaar. Komt natuurlijk ook omdat de kleine man zoveel mogelijk wil lopen nu hij het concept doorheeft. Heel leuk, maar dodelijk vermoeiend. Aan tafel hing hij nog even de komiek uit: zijn nieuwste truukje: rechter wijsvinger in het rechterneusgat en linker wijsvinger in het linker neusgat, beide zo ver mogelijk, en dan boe roepen. Hij vindt het hilarisch. En Patrick ook. Zal wel mannenhumor zijn ;-))

Patrick merkt toch wel dat zijn reserves redelijk weg zijn. Het gaat allemaal best goed, zolang hij maar niets doet. Als hij wel iets doet, slaat de vermoeidheid toe. Of de misselijkheid. Dat helpt ook niet echt natuurlijk. Twee dagen achter elkaar een druk programma is voor hem eigenlijk niet zo'n goed plan. Maar ja, soms moet je gewoon...
Dinsdag bovendien naar het ziekenhuis. Bloedprikken, scans en uitslag. Eens kijken hoe het nu met de tumoren is, waar ze zitten en hoe groot ze zijn. Op die manier kunnen we de resulaten van de chemo duidelijk meten. En bloedprikken om vast te stellen of het bloedbeeld genoeg herstelt om met de volgende kuur te kunnen beginnen. Dat wordt waarschijnlijk rond 25 januari.

woensdag 5 januari 2011

7. Vandaag was een goede dag!

De kop zegt het al; vandaag was een goede dag. Oké, Jasmijn was een beetje onhandelbaar (die moest duidelijk weer even wennen na 2 dagen 200% aandacht van oma Margriet en opa Frans). En ook Thijmen was niet helemaal optimaal - die was teveel heenenweer gesleept waardoor zijn slaapjes er een beetje bij in waren geschoten. Maar toch.

Wat was dan wel goed? Vandaag met de aannemer rond de tafel om het te hebben over de prijs voor de verbouwing. Dat gaat de goede kant op. En Patrick voelt zich redelijk goed. Hij heeft duidelijk merkbaar minder pijn dan voor de chemo, dus hij heeft wel het gevoel dat de chemo zijn werk doet. En dat is natuurlijk super; dat overschaduwt alles!

dinsdag 4 januari 2011

De rust is wedergekeerd!

Het is stil in huize VM. Jasmijn is logeren bij oma Margriet. Thijmen ligt lekker te slapen. Ik voel me weer helemaal oké. En ook met Patrick gaat het redelijk goed. De rust is wedergekeerd.

Chemo 1 is achter de rug. En het is zelfs een beetje meegevallen. Natuurlijk is Patrick wel een stuk vermoeider, maar hij is nog niet doodop. En bij vlagen is hij ook wel misselijk, maar zeker niet de hele dag. En met medicijnen is het ook best goed te onderdrukken. De eetlust is redelijk (in ieder geval een stuk beter dan voor de chemo). Voorzichtig zijn we een beetje positief.

Maar wel voorzichtig. Want hoewel kuur 1 net voorbij is, schieten mijn gedachten nu al vooruit naar kuur 2. Afhankelijk van het bloedbeeld is die waarschijnlijk ergens in de laatste week van januari. Vorige keer viel de eerste kuur ook relatief mee. De tweede was zwaarder; in dosering en in ervaring. Helemaal omdat er dan natuurlijk ook al een voorgeschiedenis is. Nu zal dat waarschijnlijk weer zo gaan. Niet helemaal handig met de ophanden zijnde verhuizing, maar dat is echt van ondergeschikt belang. Bovendien doen de verhuizers zo ongeveer alles, dus dat komt wel goed.

Nou ja. Eerst maar gewoon genieten van het nu. En voor nu is het meegevallen. Kuur 2 zien we wel als het zover is. En morgen komt Jasmijn weer thuis. Dan is het weer gedaan met de rust ;-) En dat is ergens maar goed ook, want die kleine wervelwind houdt ons met onze voeten op de grond en dwingt om niet te ver vooruit te kijken. En dat is precies wat ik in ieder geval nu nodig heb!

zondag 2 januari 2011

Inmiddels - gelukkig nieuwjaar!

Je hebt van die nieuwjaarsdagen dat je zo brak als een garnaal in je bed ligt. Dat je 1 januari in een twilight zone vertoeft en dat je niet eens op tijd wakker bent voor de herhaling van het skischansspringen in Garmisch-Partenkirchen. Eerlijkheidshalve waren dit wel de oud&nieuw vieringen in het pré-kinderen tijdperk. The morning after the night before. Heftig, maar vaak toch wel heel oké gezien de activiteiten die daaraan vooraf gingen.

Oud & nieuw hebben we dit jaar met de buren gevierd. Lekker samen gegeten en de kindjes op tijd in bed. Heerlijk ;-). Patrick is er ook de hele tijd bijgeweest. Hij voelde zich goed genoeg, dus dat was super.

Maar gister hadden we weer zo'n nieuwjaarsdag. Niet omdat we kansloos dronken waren geworden. Of pas om 8.00 uur ons bed zijn gerold. Maar omdat Patrick op zijn laatste dag van de chemokuur zat, en de avond ervoor achteraf toch een beetje veel van het goede was. Weer zo'n typisch gevalletje achteraf. En omdat bij mij iets niet helemaal lekker was gevallen. Ik heb 1 januari dus in een intieme omhelzing met de toiletpot doorgebracht...

Lang leve oma die we op 1 januari van pure ellende om 8.30 uur gebeld hebben of ze alsjeblieft de kinderen even bezig kon houden. En lang leve oma, die er dus gewoon om 10.00 uur was zodat wij in bed konden duiken en beter worden. En lang leve Joyce, die 's avonds oma Margriet afloste dat àls de kindjes 's nachts wakker zouden worden, zij dat zou opvangen. En ook de ochtendshift zodat we extra konden uitslapen. Echt super! En met het juiste resultaat. Want Patrick voelt zich vandaag een beetje beter en ik voel me stukken beter.

1 januari was ruk. 2 januari matig... Als we deze lijn dus doorzetten, wordt 2011 echt een fantastisch jaar ;-)
Iets waar we zeker voor gaan!