zaterdag 31 december 2011

2011

Het is oudjaarsavond. We zitten in een huisje met vrienden en ik ben blij dat we hier zijn. Het Oud&Nieuw-geweld ontlopen we hier een beetje.

Maar toch; ik kan mijn hoofd niet 'uit' zetten en de weemoed overspoelt me. Zo gaat het de hele dag al. We volgen het programma rond de Top 2000 en De Avonden van Boudewijn de Groot staat hoog genoteerd. Ons trouwlied. Ik denk aan 16 juni 2006. Wow. En dan 5 jaar later, de uitvaart waar Frans het weer live vertolkte. Slik.

2011. Wat een extreem en intens jaar. Met dieptepunten, maar ook hoogtepunten. Alles valt natuurlijk in het niet bij het intense, allesoverheersende verlies van Patrick. Maar er is ook veel dankbaarheid en respect; voor de fantastische kindjes die hij me heeft gegeven; het nieuwe huis wat toch nog echt ons plekje is geworden en nog steeds is. Voor de liefde die we hadden en die voortduurt. Voor de hechtheid en verbondenheid die ik voel met zijn en mijn familie; door de tragiek zijn we nog dichter bij elkaar komen te staan.
Dit jaar afsluiten... Voelt eng, angstig en ergens ook wel definitief. Ik voel tranen in mijn ogen en hart, maar ook heel veel warmte.

2012. Ik weet het nog niet, maar we nemen het zoals het komt. Ik voel me eenzaam, maar zeker niet alleen. Met jullie redden we het in 2012 en komt er ongetwijfeld weer meer ruimte voor plezier...