dinsdag 19 juli 2011

Uitbehandeld

Een uurtje geleden belde dr. Zonnenberg. De tranen stromen weer over mijn wangen als ik aan dat gesprek denk...

De huisarts had vanmorgen ook al even naar Utrecht gebeld, dus Zonnenberg was goed op de hoogte van de huidige situatie.

Arts: 'Het gaat niet goed he? Is je buik het grootste probleem?'
Patrick: 'Het gaat inderdaad niet goed. Dit nieuwe regime werkt niet voor mij. Mijn buik groet, de lever doet steeds minder, maar het grootste probleem nu in mijn kortademigheid.'
Arts: 'Er is niet zoveel meer wat ik voor je kan doen. We zouden een traditionele chemo kunnen overwegen, maar de kans dat dat iets doet is heel klein. En het brengt wel bijwerkingen met zich mee. De conditie van je lichaam is matig, dus de impact groot. Ik kan nog eens met het team overleggen, maar volgens mij hebben we alles geprobeerd. Het nieuwe medicijnregime daar moet je mee stoppen, maar je moet wel de medicatie blijven slikken. Anders gaat alles nog harder groeien.'

En zo ging het nog even door. Nadat we hadden opgehangen liepen er bij ons allebei tranen over onze wangen. Natuurlijk komt het niet onverwacht. Maar het zo gemeen. En zo'n bikkelharde boodschap. Ik begrijp ook dat dr. Zonnenberg niets meer kan doen. Maar hij is/was wel onze laatste strohalm. En het is behoorlijk ^&%%$^&*##@! om die heel hard weggemaaid te zien worden. Het is gewoon NIET wat we willen horen. Helemaal als je ziet hoe hard Patrick momenteel achteruit gaat. Oke, gister was een dieptepunt en vandaag gaat het gelukkig iets beter. Maar uit eten, zoals afgelopen weekend, behoort nu absoluut niet tot de mogelijkheden. Er zitten maar een paar dagen tussen. Opstaan van de bank is al een hele inspanning...

En dat stemt angstig. Angstig voor het onvermijdelijke dat toch wel steeds dichterbij lijkt te komen. Angstig voor het moment waarop. En angstig voor de weg ernaartoe. We zijn behoorlijk goede struisvogels, maar op dit soort momenten werkt die tactiek even niet...

Gelukkig weer ietsjes beter

Na de vreselijk slechte dag van gister, heeft Patrick gelukkig wel redelijk geslapen. En - hoera! - vandaag gaat het iets beter/minder slecht. Hij heeft nog steeds weinig zuurstof dus het zuurstofapparaat staat vrolijk te loeien op de achtergrond. Maar hij heeft wel de indruk dat de plaspillen wat doen; hij hoeft in ieder geval iets minder te hoesten.

Einde van de middag is er overleg met Utrecht. Ben benieuwd wat dr. Zonnenberg ervan vindt...

2b continued.