zondag 2 januari 2011

Inmiddels - gelukkig nieuwjaar!

Je hebt van die nieuwjaarsdagen dat je zo brak als een garnaal in je bed ligt. Dat je 1 januari in een twilight zone vertoeft en dat je niet eens op tijd wakker bent voor de herhaling van het skischansspringen in Garmisch-Partenkirchen. Eerlijkheidshalve waren dit wel de oud&nieuw vieringen in het pré-kinderen tijdperk. The morning after the night before. Heftig, maar vaak toch wel heel oké gezien de activiteiten die daaraan vooraf gingen.

Oud & nieuw hebben we dit jaar met de buren gevierd. Lekker samen gegeten en de kindjes op tijd in bed. Heerlijk ;-). Patrick is er ook de hele tijd bijgeweest. Hij voelde zich goed genoeg, dus dat was super.

Maar gister hadden we weer zo'n nieuwjaarsdag. Niet omdat we kansloos dronken waren geworden. Of pas om 8.00 uur ons bed zijn gerold. Maar omdat Patrick op zijn laatste dag van de chemokuur zat, en de avond ervoor achteraf toch een beetje veel van het goede was. Weer zo'n typisch gevalletje achteraf. En omdat bij mij iets niet helemaal lekker was gevallen. Ik heb 1 januari dus in een intieme omhelzing met de toiletpot doorgebracht...

Lang leve oma die we op 1 januari van pure ellende om 8.30 uur gebeld hebben of ze alsjeblieft de kinderen even bezig kon houden. En lang leve oma, die er dus gewoon om 10.00 uur was zodat wij in bed konden duiken en beter worden. En lang leve Joyce, die 's avonds oma Margriet afloste dat àls de kindjes 's nachts wakker zouden worden, zij dat zou opvangen. En ook de ochtendshift zodat we extra konden uitslapen. Echt super! En met het juiste resultaat. Want Patrick voelt zich vandaag een beetje beter en ik voel me stukken beter.

1 januari was ruk. 2 januari matig... Als we deze lijn dus doorzetten, wordt 2011 echt een fantastisch jaar ;-)
Iets waar we zeker voor gaan!