zondag 18 augustus 2013

Twee jaar geleden...

Het is vandaag twee jaar geleden dat Patrick is overleden... Twee jaar!! Onvoorstelbaar, wat een gemis en verdriet. Aan de buitenkant zie je het misschien niet aan ons, maar er gaat geen dag voorbij dat we Patrick niet heel erg missen.

Dit was het laatste nummer dat gespeeld werd tijdens de uitvaart. Een prachtige en toepasselijke tekst. Het was inderdaad veel en veel te kort, maar vergeten doen we Patrick nooit.
Vandaag om kwart voor zes zet ik hem even heel hard aan.

Andre Hazes - Bedankt Mijn Vriend
We hadden samen zoveel plannen Vriend
De oogst was mooi, voor jou en mij, m`n Vriend
Al ben je nu niet meer bij mij
Voor altijd ben je aan m`n zij

We konden lachen maar ook huilen vriend
Jij deed voor mij wat ik niet kon, m`n Vriend
Ik heb het fijn met jou gehad
Je hebt een plaats hier in m`n hart

Jij wordt nooit vergeten Vriend
Ja bedankt, het was te kort, dat vergeet ik niet
Iedereen hield van jou, dat stilt mijn verdriet

Je bent nu enkel nog herinnering
Zo is het leven, maar het had toch zin
Het is te gek om waar te zijn
Jouw vriendschap overheerst mijn pijn

Ik ben m`n grootste fan nu kwijtgeraakt
Wat ik nu ben, ja dat heb jij gemaakt
Nu is het echt koud zonder jou
Maar weet dat ik veel van je hou

Jij wordt nooit vergeten Vriend
Ja bedankt, het was te kort, dat vergeet ik niet
Iedereen hield van jou, dat stilt mijn verdriet
Ja bedankt, het was te kort, dat vergeet ik niet
Iedereen hield van jou, dat stilt mijn verdriet

Ja bedankt
Ja bedankt, het was te kort, dat vergeet ik niet
Iedereen hield van jou, dat stilt mijn verdriet
Ja bedankt, het was te kort, dat vergeet ik niet
Iedereen hield van jou, dat stilt mijn verdriet

Ja bedankt
Ja bedankt
Ja bedankt

zondag 11 augustus 2013

Toeval of ...?

Zondag is het precies twee jaar geleden dat Patrick is overleden. Weer een beladen maand en het verklaart waarom ik me 'gespannen' voel van binnen. Al twee jaar! Pas twee jaar...

Toch voelt Patrick op de gekste momenten heel dicht bij. Door een liedje op de radio; ons trouwliedje van Boudewijn de Groot bij het weer binnenrijden van Nederland na de vakantie, of het liedje You've got the Love (openingsnummer bruiloft) van The Source op een emotioneel moment in het AMC. Of door onze lamp-in-de-steeg-met-nacht-en-bewegingssensor die sinds de eerste dag van onze vakantie niet meer uit gaat. Net alsof Patrick extra op het huis let omdat we er even niet zijn. (Maar die nu eigenlijk wel gewoon weer in zijn normale modus mag, dus Patrick...). Of die keer dat ik in mijn droom een standje van Patrick kreeg dat ik het huis goed moet afsluiten als ik ga slapen om er 's ochtends (als ik toch even dubbelcheck of de voordeur wel echt op slot zit) achter te komen dat de voordeur niet helemaal dicht was en iemand er alleen maar tegenaan had hoeven duwen om binnen te komen.

Of zoals vandaag. We zitten in de auto op weg naar het verjaardagsfeestje van Lieve als TLC met Chasing Waterfalls voorbij komt. Ik zet de radio wat harder en zing lekker mee. Ik vind dit zo'n lekker nummer... Om de zoveel tijd hoor ik een nummer waar ik dan geen genoeg van kan krijgen. Het TLC-nummer is er zo een. Maar ook Can't fight the Moonlight van Leann Rimes. Ik denk aan Patrick. Hoe hij speciaal voor mij samen met Sok een dvd'tje van Coyote Ugly voor me had gemaakt zodat ik de film, waar het nummer de soundrack van is, continu aan kon zetten (en Patrick naar de dansende bardames kon kijken). Of het nummer waarbij ik het daarvoor had: En Vogue met Don't let go (Love). Waarbij Patrick een hele nacht de DAT-recorder (jaja) had laten draaien om het nummer in het geheim voor me op te nemen en dat vervolgens tig keer achter elkaar op een bandje te zetten. Dat hij het me gaf in de trein naar Castricum en dat hij speciaal voor die gelegenheid zijn walkman had meegenomen. Mijn stem breekt een beetje en de laatste tonen klinken. We zijn er. Ik parkeer de auto en haal diep adem...