Op naar de eerste hulp, in het gips en op zondagochtend gelijk geopereerd. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan, maar het herstel wordt een langdurig verhaal:
De eerste anderhalve week is mijn onderbeen gespalkt en moet ik zo min mogelijk lopen. Nu is dat makkelijk vol te houden, want zodra ik ga staan (op een been), gaat mijn zere been direct kloppen. Daarna gips, en dan weer 1 of 2 weken later loopgips. En daarna nog een flinke tijd revalideren.
Lees hier meer over de blessure.
Niet echt handig natuurlijk, deze blessure. Nu geldt dat natuurlijk voor iedereen, maar confronterend was het allemaal wel. Weer een ziekenhuis. Wat voelde ik me alleen toen ze vroegen wie ze als contactpersoon voor na de operatie konden noteren. De geschrokken gezichtjes van de kindjes toen ze tekeningen kwamen brengen in het ziekenhuis. Thijmen en Jasmijn, die een beetje ontregelt zijn door de drukte in huis en Jasmijn die dan tegen Thijmen zegt 'maar ik laat je niet in de steek hoor'...
En wat een geregel. Want ik kan echt even helemaal niets. Maar wat ben ik blij met mijn vrienden en familie, die gelijk weer voor me - ons - klaar staan. Die direct alles uit hun handen laten vallen om de kindjes op te vangen, om mij te verzorgen. Te koken voor mij en de kindjes, om hier te blijven slapen omdat ik de trap niet op kan en ze al helemaal niet kan tillen/aankleden/naar school en creche brengen/luier verschonen/etc. etc. etc.
En dat niet een nachtje, maar de komende periode. Hoe fantastisch is dat?!?! Dus ondanks dat ik pijn heb, gruwelijk baal, de vakantieplannen heb moeten annuleren, ben ik toch heel blij en dankbaar. Wat heb ik - wij - een super team van mensen om ons heen verzameld! Jullie zijn toppers! Waanzinnig bedankt!
Een dikke virtuele knuffel uit Houten voor jullie drietjes. X, Janine, Isabelle en Arthur
BeantwoordenVerwijderenDank je!
VerwijderenHoi Michelle,
BeantwoordenVerwijderenEen paar weken geleden waren wij te gast bij jouw ouders Sonja en Gerard. Het was weer zoals van ouds erg gezellig en wij hebben heerlijk gegeten, gekaart en lekker bijgekletst. Toen hoorden wij natuurlijk wat jou is overkomen tijdens een tennistournooi. Sta je lekker in een halve finale single en dan gebeurt je dat. Shit, shit. Wat zal jij gebaald hebben en nog. Volgens Sonja heb je een groot en leuk netwerk waar je op terug kunt vallen. Maar toch valt er heel veel in duigen o.a. je vakantie, die je zo hard nodig hebt. Zeker na wat je de laatste jaren hebt meegemaakt. Ik heb je laatste weblog ook nog gevolgd en gelezen over Jasmijn en de kinderen, die 's nachts vreselijke dromen hebben en dan huilend wakker worden. Kortom het valt niet mee voor jou Michelle en ik bewonder dan ook hoe jij daar mee om gaat. Sonja heb ik nadien niet meer gesproken, dus ik weet niet hoe het nù met jou gaat. Of de pijn minder is geworden enz. Al met al is het voor jou een moeilijke periode. Voor jezelf en de kids. Daarom hoop ik, dat je positief blijft denken en over enkele maanden de benen er weer onder hebt. Gelukkig is het weer wat beter en schijnt de zon volop. Lekker voor de kinderen en jou. Wordt een mens ook vrolijker van. Hoe bevalt je huis in de Koog? Heb je het naar je zin daar? Is ook erg belangrijk. Zoals je weet wonen wij in Wageningen en met veel plezier. Gé studeert cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit in Utrecht, Doet dat in modules. Nu is hij bezig met filosofie. Moeilijk en haast niet te begrijpen. Moet 22 aug. tentamen doen en of hij dat haalt weet ik niet.Is te laat begonnen omdat hij tot de 1e week juni j.l. nog heeft gewerkt in de Z.G.V. Ede. Maar dat zien we wel. En anders mis over. In november kan hij het weer over doen, maar dan wil hij eigenlijk weer naar GHANA. Dus moet je een keuze maken. Maar belangrijk is dat allemaal niet, want je doet het voor de lol. We zijn met pensioen, maar hebben het hartstikke druk. De weken vliegen voorbij en voor je het weet ben je 70. Dat hoop ik dan ook te worden op 12 aug. a.s. Ik vind het een rot-leeftijd, maar.....ik ben dankbaar dat ik het mag worden. Met onze Lisette gaat het prima. Heeft een nieuwe vriendin (Barbera) en daar kan ze goed mee over weg. Ze hebben beiden een onderkomen, dus zitten niet op elkaars lip. De praktijk die ze heeft overgenomen loopt goed, maar in de vakantie periode moet ze bij de les blijven en er hard aan trekken. Zelf gaat ze dit jaar niet met vakantie vanwege de onkosten t.a.v. de praktijk. Ook dat valt niet altijd mee, want een mens heeft toch ontspanning nodig. Maar gezondheid is het allerbelangrijkste. Lieve Michelle, ik hoop dat je gauw herstelt van je achillespees-blessure en weer kan genieten van de leuke dingen in het leven. Wil je Joyce de hartelijke groeten van ons doen en laat ze maar goed voor jou en de kids zorgen. Jij héél véél sterkte in alles. Wij denken aan je en ik zal nog weleens schrijven. Lieve groet, Gé en Evelyn.