donderdag 25 augustus 2011

Eén week geleden

Het is vandaag precies één geleden dat Patrick is overleden. Wat een week zit erop. Heel veel geregel en georganiseer om de uitvaart van gister voor te bereiden. Maar wat was het mooi. Heel dierbaar om te zien hoeveel mensen er waren en te voelen hoe geliefd Patrick is. Ik ben er ook van overtuigd dat hij het mooi gevonden zou hebben.

Maar bij thuiskomst was de roes van de week ervoor ineens uitgewerkt. Net alsof het pas tot me doordrong wat er gebeurd was toen hij niet meer thuis was. Voor mijn gevoel is het sinds gister einde vd dag vorige week donderdag. Het huis is nu echt leeg en het gat is zichtbaar geworden. Ik voel me intens moe, leeg en verdrietig. Het onwerkelijke gevoel is er nog steeds, maar door de pijn in mijn buik 'weet' ik dat het echt is. Ik mis mijn Vriend...

Vandaag ook maar gestart met de hele papierwinkel. Lekker opbeurend (not). En alle medicijnen in het huis maar verzameld en naar de apotheek gebracht. Het was een grote tas vol. Patrick heeft echt wel heel veel troep geslikt de laatste jaren, sommige succesvol, andere niet. Met een de nodige bijwerkingen, waarvan soms hele vreemde. Zo waren er de periode waar Patrick aan de bril moest, zijn haar ontkleurde (en later weer terugkleurde) wat met name witte wimpers en wenkbrauwen opleverde en daarna de periode dat hij allemaal donkere vlekken kreeg.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten