Afgelopen vrijdag hebben we bloed laten prikken. Gelukkig is het nu goed genoeg om de aanvraag voor de pijnbestrijdingsbehandeling te kunnen doen. Daar is nu het wachten op. In overleg met de specialist is besloten dat Patrick pas weer met de medicijnen mag beginnen als de datum bekend is. En daar zit een probleem.
Patrick's lever groeit knetterhard nu hij geen remmers slikt. En ook de vermoeidheid heeft zich wel aangediend. Niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat in de afgelopen week de lever echt enorm gegroeid is. Van een magere buik zonder vet is het in 1 week veranderd in een buik vergelijkbaar met een zwangerschap van 5,5 tot 6 maanden geworden. Er zit echt een bolletje op. Bizar en doodeng hoe snel het groeit. Er moet echt heel snel iets gaan gebeuren, want in dit tempo is er geen houden aan.
Helaas nog steeds geen telefoontje uit Utrecht met de datum. Fingers crossed dat het verlossende woord morgen komt. Hoe eerder, hoe beter.
Maar we maken ons best zorgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten